بیانیه کمپین توقف قتل های “ناموسی” به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی بازداری ازخشونت بر زنان
از سال ۱۹۸۱، ۲۵ نوامبر (برابربا چهارم آذر) به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان برگزیده شده‌است. این روز یادآور عزم همگانی است برای مبارزه با خشونت علیه زنان . هر ساله از ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر که روز جهانی حقوق بشر است، به نام «۱۶ روز دنیا را نارنجی کن .» در نظر گرفته می‌شود تا کشورها بتوانند برنامه‌های استراتژیک خود را در حوزه منع خشونت علیه زنان و بهتر کردن زندگی زنان پی ریزی و پیگیری کنند.
سال گذشته در ایران ، در پی قتل حکومتی مهسا(ژینا) امینی بدست ماموران گشت ارشاد به دلیل ” بد حجابی” جنبش انقلابی زن- زندگی- آزادی، شکل گرفت. درابن جنبش زنان و دختران با حضورگسترده خود در میدان مبارزات بی امان علیه خشونت های دولتی، خانگی، سنتی، جنسی و جنسیتی برگ زرینی به تاریخ جنبش زنان افزودند و تحسین جهانیان را بر انگیختند.
برغم سرکوب شدید زنان توسط حکومت اسلامی از جمله بازداشت، جریمه های سنگین و نابینا کردن عده ای از زنان ومردان معترض به خشونت های دولتی علیه زنان ، در پایتخت وبرخی از شهرهای بزرگ ایران زنان علیه ۴۴ سال تحقیر و تحمیل حجاب اجباری، بدون حجاب ظاهر شدند، تا به حکومت اسلامی نشان دهند که از قانون ضد زن حجاب تمکین نمی کنند.البته که در این راه نیز زنان ایران متحمل هزینه های بسیار شدند.
در پی رسوایی گشت ارشاد و انتقادات شدید جهانی، گشت ارشاد ظاهرا منحل شد. اینبارحکومت با گماشتن مامورانی به نام «حجاب بان» در هر کوی و برزن با خشونت های اجتماعی همچون توقیف اتوموبیل ها ، گرفتن جریمه و راه ندادن زنان و دختران به وسایل نقلیه عمومی و خشونت های فیزیکی و کلامی به مقابله با زنان آزادیخواه پرداخت. قتل آرمیتا گراوند نمونه دیگری از خشونت عریان علیه زنان به دلیل خودداری از پوشیدن حجاب اجباری است.
گرچه خشونت علیه زنان معضلی جهانی است با اینحال در کشور هایی که زنان تحت حکومت های اسلامی زندگی می کنند خشونت علیه زنان دارای لایه های متفاوتی است. قوانین تبعیض آمیزعلیه زنان، ترویج وعادی کردن خشونت علیه دختران، همچون کودک همسری، ازدواج های اجباری ، مادر کودکی، ناقص سازی جنسی زنان، بارداری های اجباری وخشونت خانگی را دوچندان تجربه می کنند.
درسطح جهانی نیز به دلیل رشد بنیاد گرایی مذهبی شاهد افزایش خشونت نسبت به زنان و پسرفت درزمینه حقوق زنان هستیم، که دستاورد بیش از دو قرن مبارزه زنان برای برابری جنسی – جنیستی وحقوق باروری است. نابرابری‌ها در ساختار قدرت، فرهنگ، اجتماع و قانون ، زنان و دختران را در معرض انواع خشونت قرار می‌دهد که نتیجه آن آسیب‌های فیزیکی، جنسی، روحی و جسمی به زنان و دختران است. تا به امروز هنوزشش کشورآمریکا، ایران، سومالی،تونگا وپالائو به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان ملحق نشده‌اند.
در سال گذشته در کنار مقاومت زنان در برابر تحجر، به ویژه نسل جوان که بینش خود را از جهانی گرفته اند که کهنگی و سیاهی را به کنار زده ، شاهد افزایش آمار زن کشی و به ویژه قتل های” ناموسی” بودیم. زنان ایران در پی آنند که قوانین اسلامی،که مردان را مالک جسم و جان انها میداند و سنت های دیرینه نگاهبان آنها را پاره کنند، بدور بریزند و بنایی نو بر پا کنند جهانی عاری از خشونت بسازند.
زنان ایران به حکومت اسلامی و به مردانی که تا دیروز آنان را ملک و کشتزار خود می پنداشتند نشان داده اند که اجازه نمی دهند
” ناموس” کسی باشند و هیچ قدرتی حق کنترل بر بدن آنها را ندارد .زنان ایران عزم خود را جزم کرده اند تا حقوق از دست رفته خود را باز پس گیرند.
ما در کمپین توقف قتل های « ناموسی» همراه و همگام به پیش میرویم تا عریان ترین شکل خشونت و ستمی را که بر زنان طی قرنها بنام دفاع از «ناموس» جان های بسیاری را گرفته است ، از جامعه ایران بر افکنیم.
ما در کمپین توقف قتل های “ناموسی” در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان یکصدا فریاد می زنیم.
زن “ناموس” نیست ، هیچکس ” ناموس” هیچکس نیست
