قتل ناموسی در بندرعباس؛ بریدن سر یک زن بدلیل سوءظن؛ روایت رسمی و روایت جامعه
رضوان مقدم
قتل هولناک یک زن ۳۰ ساله به نام ناهید در محله آزادشهر بندرعباس استان هرمزگان در ۲۰ فروردین ۱۴۰۴، بار دیگر عمق فاجعه‌بار خشونت خانگی و قتلهای موسوم به “ناموسی” در ایران را آشکار کرد. در این جنایت، مردی ۴۲ ساله ابتدا همسر خود را سر برید و سپس از بالکن خانه به پایین پرید و جان خود را از دست داد. درحالیکه رسانه‌های رسمی نظیر ایسنا و تابناک این جنایت را با واژه‌ی مبهم “اختلافات خانوادگی” توصیف کرده‌اند،. درحالیکه شبکه های اجتماعی روایت دیگری از این قتل فجیع دارند. شبکه‌های اجتماعی با جزئیاتی تکان‌دهنده، انگیزه این قتل را سوءظن مرد به همسرش گزارش کرده‌اند؛ جنایتی که ظاهراً در برابر چشمان فرزند ۷ ساله آنان رخ داده است.
اصطلاح “اختلاف خانوادگی” سال‌هاست که از سوی رسانه‌های وابسته به حکومت برای پوشاندن ریشه‌های ساختاری خشونت علیه زنان به‌کار می‌رود. این واژه نه‌تنها ماهیت جنسیتی و ناموسی این قتل‌ها را پنهان می‌کند، بلکه به نوعی زمینه‌سازی فرهنگی برای تکرار آن نیز هست. در واقع، سیستم قضایی، رسانه‌ای، و فرهنگی مردسالار ایران، با نادیده گرفتن خشونت جنسیتی و مشروع‌سازی غیرمستقیم آن از طریق مفاهیم سنتی “غیرت” و “ناموس”، به تولید و بازتولید چنین فجایعی دامن می‌زند
در این جنایت قاتل روی آینه با روژلب می نویسد: ناهید با نعمیرکار چرخ رابطه داشت کشتمش و روی در سرویس بهداشتی نیز یادداشتی بر جا گذاشت که در آن نیزنوشته بود: «چون زنم با تعمیرکار رابطه نامشروع داشت، کشتمش و همه اینها تقصیر پدرزن و مادرزنمه!
قتلهای مشابه در سالهای اخیر
مونا حیدری – زن ۱۷ ساله اهوازی که در بهمن ۱۴۰۰ توسط شوهرش سر بریده شد و قاتل با سر بریده در خیابان راه رفت. انگیزه: سوءظن و کنترل ناموسی
رومینا اشرفی – دختربچه ۱۳ سالهای که در اردیبهشت ۱۳۹۹ توسط پدرش با داس به‌خاطر رابطه با پسری از طایفه‌ای دیگر، کشته شد.
ثریا بیاتلو – زن ۳۴ سالهای که در فروردین ۱۴۰۴ در تهران، هنگام خواب با ضربات پتک توسط شوهرش به قتل رسید. انگیزه: سوءظن و کنترل ناموسی.
آزیتا فلاحی – زن ۳۶ ساله در کرمانشاه که توسط شوهر و پدرشوهرش در خانه به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و جان سپرد. تلاش اولیه برای پنهان کردن قتل با ادعای خودکشی.
فرزانه سپاهی – زن ۳۸ ساله بلوچ که پس از بازگشت به خانه پدرش در پی تقاضای طلاق، توسط برادرش با شلیک گلوله کشته و شبانه دفن شد.
المیرا – زن ۳۲ساله ای در تهران که به دلیل درخواست طلاق، توسط شوهرش با چاقو به قتل رسید و جسدش در شهریار رها شد
قتل زن بندرعباسی نه یک «حادثه شخصی»، بلکه بخشی از یک بحران اجتماعی-فرهنگی است. جنایاتی که ریشه در مالکیت مرد بر بدن و زندگی زن، و فقدان حمایت قانونی از زنان در برابر خشونت دارد. در حالی‌که بسیاری از کشورها قوانین مشخص و سخت‌گیرانه علیه خشونت خانگی و قتلهای ناموسی دارند، در ایران، نظام قضایی با «بخشش پدر در قتل فرزند»، «کاهش مجازات قتل ناموسی»، و «توجیه‌پذیری غیرت» همچنان به بقای این فجایع کمک می‌کند.
يكي از رويكردهای رايج نيروهای انتظامی و رسانه‌های نزديك به حاكميت، عدم انتشار نام و مشخصات قاتل و قربانی است. اين پنهان‌كاری، بخشی از استراتژی حذف قربانی از حافظه عمومی و ممانعت از شكل‌گيری گفتمان عدالت‌محور در جامعه است.
قتلهای ناموسی، به‌خصوص آن‌هایی که در حضور کودکان اتفاق می‌افتند، نه تنها فاجعه‌ای فردی، بلکه شکستی عمیق برای کل جامعه هستند. و تا زمانی‌که این چرخه با اصلاح قوانین، آموزش گسترده، و تغییر فرهنگ عمومی متوقف نشود، روایت درد تکرار خواهد شد.
#کمپین_توقف_قتلهای_ناموسی
#خشونت_خانگی
#زنکشی
#سوء_ظن
# استان_هرمزگان
اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین دنبال کنید
با اهدای کمک های مالی خود از طریق پی پال کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم
https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US
