اقدام به قتل همسر و کودک پنج‌ساله در مهرشهر؛ جنایت در سایه سوءظن و مردسالاری
رضوان مقدم
روز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، در منطقه مهرشهر استان البرز، مردی پس از وارد آوردن ضربات چاقو به همسرش، دختر پنج‌ساله‌شان به نام زینب حسینی را نیز به قتل رسانده و جسد او را در منطقه قزلحصار دفن کرده است. زن مجروح، که وضعیت جسمی‌اش وخیم گزارش شده، پیش از انتقال به بیمارستان به نیروهای امدادی اعلام کرده است که همسرش ابتدا با چاقو به او حمله کرده و سپس دخترشان را با خود برده است. پس از جست‌وجو و تحقیقات پلیس، مشخص شد که کودک پنج‌ساله به‌دست پدر خود به قتل رسیده و پیکرش در محلی در قزلحصار مخفی شده است.
قاتل در اعترافات خود دلیل این جنایت را «سوءظن به خیانت همسر» و تردید در نسبت فرزند عنوان کرده است؛ ادعاهایی که بارها در موارد مشابه نیز برای توجیه خشونت علیه زنان و کودکان مطرح شده‌اند. این جنایت، نمونه‌ای تلخ از پیوند میان خشونت خانگی، زن‌کشی، و کودک‌کشی در بستر فرهنگ و ساختار حقوقی مردسالار در ایران است؛ ساختاری که به مردان اجازه می‌دهد با کوچک‌ترین تردید یا احساس «مالیکت از دست رفته»، جان همسر و حتی فرزند خود را بگیرند
در حالی که قوانین جمهوری اسلامی ایران، حقوق برابر و حمایتی برای زنان و کودکان فراهم نمی‌کنند، مردان با احساس مصونیت از مجازات، دست به قتل‌هایی با انگیزه‌های «ناموسی» یا «شک» می‌زنند. سکوت قانون در برابر این نوع جنایات، نبود حمایت‌های قانونی مؤثر برای زنان در معرض خشونت، و روایت‌های خطرناک رسانه‌های حکومتی که چنین قتل‌هایی را با الفاظی چون «اختلاف خانوادگی» یا «شک» توجیه می‌کنند، فضا را برای تکرار این فجایع هموار کرده است. در جنایتی مانند این، نه‌فقط یک زن بلکه یک کودک نیز قربانی می‌شود؛ آن هم تنها به‌دلیل این‌که جامعه‌ای زنستیز، قدرت تصمیم‌گیری درباره مرگ و زندگی را به مردانی واگذار کرده که به‌جای مسئولیت‌پذیری، خشونت را ابزار کنترل و انتقام می‌دانند.
یکی از ابعاد کلیدی این جنایت، سلطه ساختاری و فرهنگی بر بدن و زندگی زنان است که در آن، مردان خود را محق به کنترل، نظارت و تصمیم‌گیری درباره روابط، رفتار و حتی سلامت روانی و جسمی همسران خود می‌دانند. سوءظن قاتل به همسرش و تردید نسبت به نسبت فرزند، نه تنها فاقد وجاهت قانونی و اخلاقی است، بلکه بیانگر بازتولید خشونت در سایه ساختارهای مردسالارانه و نبود قوانین حمایتگر از زنان است. این نگاه که زن را نه به عنوان فردی مستقل، بلکه به عنوان مایملک مرد می‌بیند، بستری خطرناک برای وقوع فجایعی از این دست فراهم می‌کند؛ فجایعی که در آنها، کنترل بر بدن و زندگی زنانه با خشونت مرگبار پاسخ داده می‌شود و دستگاه قضایی و فرهنگی جمهوری اسلامی نیز با بی‌تفاوتی یا برخوردهای سطحی، به تداوم آن دامن می‌زنند.
# کمپین_توقف_قتلهای_ناموسی
# امنیت_برای_زنان
# زنان_حق_زندگی_دارند
# جمهوری_اسلامی_مسئول_قتل_زنان
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#سوءظن_عامل_قتل
#نه_به_فرهنگ_زنستیز
اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین دنبال کنید
با اهدای کمک های مالی خود از طریق پی پال کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم
https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US
