قتل «ناموسی» سیمین جغتایی توسط چهار برادرو قانونی که پشت خشونت ایستاده است
رضوان مقدم : در یکی از وحشیانه‌ترین موارد قتلهای موسوم به «ناموسی» در ایران، سیمین جغتایی، دختر ۲۰ ساله و دانشجوی رشته حقوق دانشگاه آزاد تایباد، به ظن برقراری ارتباط تلفنی با دوست پسرش، توسط چهار برادر خود مورد شکنجه شدید قرار گرفت و در نهایت با ضربات بیل به گردن به قتل رسید. این جنایت هولناک در روز شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۴ (۱۲ جولای ۲۰۲۵) در شهرستان تایباد، استان خراسان رضوی رخ دا
بنابر گزارش‌های میدانی، سیمین جغتایی طی یک هفته در خانه پدری‌اش تحت شکنجه و ضرب‌وشتم شدید قرار داشت. جسد او به‌حدی آسیب دیده بود که شناسایی‌اش بدون بررسی‌های تخصصی ممکن نبود. منابع محلی انگیزه برادران را «حفظ ناموس» عنوان کرده‌اند، مفهومی که بار دیگر به ابزاری برای توجیه قتل یک زن بدل شده است.
قانون چگونه شریک جنایت است؟
آنچه این جنایت را از یک فاجعه خانوادگی به بحرانی حقوقی ـ اجتماعی تبدیل می‌کند، رضایت پدر و مادر قاتلان و نقش قانون در فرآیند رسیدگی است. با آنکه چهار برادر قاتل بازداشت شده‌اند، اعلام رضایت والدین ـ به عنوان اولیای دم ـ روند آزادی آنان را ممکن کرده و بنا بر برخی گزارش‌ها، احتمال آزادی قاتلان در آینده نزدیک وجود دارد.
در ساختار حقوق کیفری ایران، جرائم موسوم به «قتلهای ناموسی» نه تنها در حوزه‌ی خشونت‌های جنسیت‌محور دسته‌بندی نمی‌شوند، بلکه با مفاهیمی چون «حق ولایت» و «ولایت قهری» پدر و مردان خانواده توجیه یا تخفیف داده می‌شوند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، صراحتاً پدر یا جد پدری قاتل فرزند را از مجازات قصاص مستثنی می‌کند. در چنین چارچوبی، اگر پدر و مادر به عنوان اولیای دم از قصاص صرف‌نظر کنند، مسیر آزادی عاملان قتل هموار خواهد شد.
سیمین جغتایی تنها یک نام نیست. او نماد صدها دختری‌ست که قربانی ساختارهای جنسیت‌زده‌ی خانوادگی و بی‌عدالتی قانونی می‌شوند. او دانشجوی رشته حقوق بود؛ زنی جوان با آینده‌ای درخشان، که قربانی همان قانونی شد که قرار بود از او محافظت کند. قتل سیمین، بار دیگر شکاف عمیق میان مفاهیم «عدالت» و «قانون» را عیان می‌کند. در کشوری که مفهوم «ناموس» همچنان بر جان زنان سایه انداخته و خشونت خانگی به‌سادگی در لفافه‌ی سنت و دین توجیه می‌شود، اصلاح قوانین تنها راه توقف این چرخه‌ی خونین است.
ما نه تنها با قتل سیمین که با قتل امید، استقلال، و حق بر بدن و زندگی دختران مواجه‌ایم. برای مقابله با این روند فاجعه‌بار، باید:
قوانین حمایت از زنان تدوین و مجازات قاتلان «ناموسی» بازنویسی و بدون تخفیف اجرا شوند
رضایت اولیای دم در پرونده‌های قتلهای جنسیتی بی‌اثر تلقی شود.
نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای، وظیفه‌ی خود را در نقد مفاهیمی چون «ناموس» و «غیرت» به‌درستی ایفا کنند.
جنایت علیه سیمین جغتایی باید آخرین زنگ خطر باشد، نه فقط برای فعالان حقوق زنان، بلکه برای کل جامعه‌ای که هنوز مرگ یک دختر را نه فاجعه، بلکه «تربیت خانوادگی» می‌خواند
# کمپین_توقف_قتلهای_ناموسی
# سیمین_جغتایی
# تایباد_ خراسان_رضوی
# امنیت_برای_زنان
# زنان_حق_زندگی_دارند
# نه_به_خشونت_علیه_زنان
# جمهوری_اسلامی_مسئول_قتل_زنان
# نه_به_فرهنگ_زنستیز
اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین دنبال کنید
با اهدای کمک های مالی خود از طریق پی پال کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم
https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US
