قتل یک زن جوان به دست همسرش

لیلا شکیبا زن جوان اهل سنندج به دست همسرش بهرام بختیاری که اهل همدان است با ضربات چاقو به قتل رسید.

برپایه گزارش رسیده به کمپین توقف قتل های” ناموسی ” از سنندج ؛ یک زن جوان اهل سنندج با هویت لیلا شکیبا 39 ساله به دست همسرش با ضربات چاقو به قتل رسیده است. لیلا شکیبا مادر دو فرزند است و ساکن همدان بوده‌ است. همسر لیلا به دلیل اختلافات خانوادگی وی را با ضربات چاقو در منزلش به قتل رسانده است. وقوع این حادثه روز جمعه 23 مهر ماه 1400( 15 اکتبر 2021 ) بوده است.

قتل “ناموسی” دیگر به بهانه اختلافات خانوادگی ؛ در زیر چتر قوانین زن ستیزانه یک حکومت ضد زن؛

به گفته رضوان مقدم ( سخنگوی کمپین توقف قتل های” ناموسی”) : «به قوانین تبعیض آمیز علیه زنان ، حکومت مجوز خشونت صادر می کند. رسانه ها قتل زنان را تحریف می کنند. خشونت جرم انگاری نشده و نبود خانه امن برای زنان و عدم رسیدگی قضائی به خشونت ها عرصه را علیه زنان تنگ کرده و آمار خشونت را روز به روز بالاتر برده، به گونه ای که شاهد همدستی نظام سیاسی، قانونی و مردسالار علیه زنان هستیم.»

به گفته رضوان مقدم با نگاهی به مجموعه قوانین ایران در مورد زنان متوجه می شویم که در نظام حقوقی ایران، زن به دلیل «جنسیت» به عنوان موجودی مستقل به رسمیت شناخته نشده و این پیشاپیش راه را بر خشونتی می گشاید که به طور سیستماتیک مجوزهای قانونی را برای خشونت در تمامی اشکال و خصوصاً حادترین نوع آن یعنی زن کشی فراهم می کنند.

ساختار حقوقی به کمک نظام مردسالار و سنت های ارتجاعی رفته و گفتمان «ناموسی» از تعریف زنان و نگاه به زن و حقوقش وارد ساختار جامعه می کند. با نگاهی به ماده ۳۰۱ و آمار بالای قتل دختران به دست پدران و خانواده پدری متوجه می شویم که قتل دختر به طور گسترده معنا و ریشه متفاوتی داشته، «تهدید آبرو».

“همچنین ماده ۶۱۲ و ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی که در ارتباط با زنان مشاهده و معنا پیدا می کنند. چرا که در این باره قانون از خود سلب مسئولیت می کند و مجوز و اختیار قانونی را به تصمیم شخصی و قضاوت فرد (قاتل) واگذار می کند. و این دقیقاً جایی است که خشونت علیه زنان از مجراهای قانونی و لوایج مجوز گرفته و با توسل به تفکر مردسالاری و سنت های ارتجاعی پیاده می شود.”