معمای قتل زن ۳۰ ساله در جنوب تهران
صبح شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ قاضی وحید ناصری، بازپرس ویژه قتل دادسرای امور جنایی تهران با تماس تلفنی مأموران کلانتری ۱۵۷ مسعودیه از کشف جسد زن جوانی در خرابه‌ای باخبر و همراه تیمی از کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی راهی محل شد.
تیم جنایی داخل یک خرابه با جسد نیمه‌عریان زن حدوداً ۳۰ ساله ناشناسی روبه‌رو شد که با پا‌های بسته شده با طناب داخل ملافه‌ای پیچانده شده بود.
آثار کبودی و سوختگی با کبریت یا فندک در قسمت‌های مختلف بدن مقتول حکایت از آن داشت وی در مکان دیگری شکنجه شده و به قتل رسیده است و عامل یا عاملان قتل، جسد را به این مکان منتقل کرده و برای اینکه ردی از خود به‌جای نگذارند مدارک هویتی او را هم برداشته‌اند. پزشکی قانونی نیز در نخستین معاینات در صحنه حادثه اعلام کرد به احتمال زیاد مقتول بر اثر ضربه به سر حدود ۴۸ ساعت قبل به قتل رسیده است.
رفتگر شهرداری که موضوع را به مأموران پلیس خبر داده بود، گفت: «در حال جمع آوری زباله‌ها بودم که چشمم به جسم موکت‌پیچی داخل خرابه افتاد. کنجکاو شدم و به داخل خرابه رفتم و موکت را باز کردم و دیدم جسد زن جوانی ملافه پیچ شده داخل موکت گذاشته شده است، بلافاصله موضوع را به پلیس خبر دادم.»
