قتل همسر و دختر پنج‌ساله در بروجن؛ خشونتی برنامه‌ریزی‌شده در سایه‌ی سکوت رسانه‌ای

روز شنبە ١٩ فروردین ١٤٠٤یک مرد ٤٠ ساله با نام خانوادگی مرادی در روستای “امام قیس” از توابع شهر بروجن، همسر خود به نام زهرا کردیزدی و  دختر ٥ سالە خود با نام شیدا مرادی  را با اسلحە شکاری به قتل رساند. در رسانه ها حکومتی و نزدیک به حکومت هیچ نشانی از حساسیت نسبت به این فاجعه  به چشم نمی خورد. در این جنایت، مرد خانواده ابتدا همسر خود را خفه کرده و سپس با سلاح شکاری دختر خردسالش را به قتل رسانده و در ادامه اقدام به خودکشی کرده است.. بدلیل خودکشی قاتل تاکنون از انگیزەی وی مشخص نشده است. به گفته یک منبع آگاه زنان زهرا برای راه‌اندازی یک گلخانه در حال برنامه ریزی بود؛ او برای ساختن زندگی بهتر برای خود و خانواده‌اش تلاش می کرد. زهرا حتی چند روز پیش از حادثه با خوش‌بینی از اطرافیانش خواسته بود برایش آرزوی موفقیت کنند!

گفته نزدیکان زهرا و مشاهده ویدیوهای دوربین مداربسته‌ای که در محل وقوع جنایت وجود داشته تأیید می‌کند که  زهرا پس از بازگشت از شهرکرد به همراه همسر و فرزندش، آرشیدا، ابتدا به خانه پدرش رفته و چند ساعت بعد همسرش او را به خانه خودشان بازگردانده است.

همسر زهرا  در مسیر بازگشت، درحالی‌که دخترشان در ماشین خواب بود گلوی زهرا را با دست فشار داده و او را خفه کرده است. بعد هم به خانه رفته و بعد از غذا خوردن  فرزندشان، آرشیدا را که در پتو پیچیده شده بود، به داخل خانه آورد و با شلیک گلوله به او، جانش را گرفت

کشتن با اسلحه غالبا با نقشه قبلی و برنامه ریزی شده است .

استفاده از سلاح شکاری، آن هم علیه کودکی پنج‌ساله، نه تنها از شدت خشونت در این جنایت پرده برمی‌دارد، بلکه نشانگر عامدانه بودن و برنامه‌ریزی قبلی آن است. این نوع خشونت، ریشه در ساختارهای مردسالارانه، نبود حمایت از زنان، و نادیده‌گرفتن حق حیات آن‌ها دارد.

با این حال، واکنش رسانه‌های وابسته به حاکمیت، همان سکوتی‌ست که به عادی‌سازی خشونت دامن می‌زند. قتل‌هایی که تحت عنوان “خانوادگی” برچسب‌گذاری می‌شوند، اغلب به حاشیه رانده شده، بی‌تحلیل و بدون توجه به ریشه‌های اجتماعی، حقوقی و فرهنگی‌شان رها می‌شوند. وقتی جامعه‌ای نتواند برای زنان و کودکانش امنیت فراهم کند و در برابر چنین فجایعی از خود حساسیت نشان ندهد، این جنایات نه تنها تکرار می‌شوند، بلکه به امری طبیعی بدل می‌گردند. آنچه امروز در بروجن رخ داد، فقط یک تراژدی خانوادگی نیست؛ هشداری‌ست درباره بحران ساختاری در جامعه‌ای که عدالت و ایمنی را برای زنان و کودکان خود تضمین نمی‌کند.

#کمپین_توقف_قتلهای_ناموسی

#خشونت_خانوادگی

# بروجن

# زهرا_کردیزدی

 # زن_ناموس_هیچکس_نیست

اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین  دنبال کنید.

https://t.me/stophonorkilling

با اهدای کمک های مالی خود از طریق  پی پال  کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم  

https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *