قتل بیانە فخری توسط برادرش در پیرانشهربا انگیزه “ناموسی”
رضوان مقدم: روز یکشنبه ۸ تیرماه ۱۴۰۴ (۲۹جون ۲۰۲۵)، بیانه فخری‌تبار، زن ۲۳ ساله اهل روستای آلاوان از توابع پیرانشهر،واقع در استان آذربایجان غربی توسط برادرش با استفاده از سلاح گرم به قتل رسید. بیانه متأهل و مادر یک کودک سه‌ساله بوده است. همسر او به دلیل آنچه «برقراری رابطه با مردی دیگر» عنوان شده، تصمیم به جدایی از وی داشته و در پی این مسئله، برادرش اقدام به قتل او کرده است. در حالی‌که قاتل پس از ارتکاب جنایت بازداشت شده، با توجه به درگذشت پدر و اعلام رضایت مادر ، روند آزادی او از سوی دستگاه قضایی در حال بررسی است و احتمال آزادی‌اش در آینده‌ی نزدیک وجود دارد.
این رخداد تنها یک نمونه از روند فاجعه‌بار قتل “ناموسی” در ایران است که در بستر قوانین تبعیض‌آمیز و ساختارهای مردسالارانه شکل می‌گیرد. ماده‌ی ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی، به مرد اجازه می‌دهد در صورت مشاهده‌ی همسرش با مرد”اجنبنی” ،هر دو را به قتل برساند؛ اما این ماده، عملاً به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به قتل زنان بدل شده است حتی در مواردی که صرفاً سوء‌ظن، توهم یا شایعه مطرح است و هیچ شواهدی ارائه نمی‌شود این ماده قانونی ابزار محکمی در دست مردان است.
جمهوری اسلامی نه‌تنها از زنان در برابر چنین جنایاتی محافظت نمی‌کند، بلکه با ایجاد حاشیه‌ی امن برای مردان خانواده‌ی مرتکب قتل، به تکرار این چرخه کمک می‌کند. رضایت‌گیری از والدین مقتول یا مشمول شدن قاتلان به تخفیف مجازات، بخشی از همین چرخه معیوب است.
استان آذربایجان غربی، به‌ویژه در مناطق کردنشین آن مانند پیرانشهر، مهاباد، بوکان، سردشت و نقده، طی سال‌های اخیر شاهد افزایش چشمگیر قتلهای ناموسی بوده است. این استان، با ترکیب خاص فرهنگی، فشارهای شدید سنتی و ساختارهای مردسالار، به یکی از کانون‌های بحرانی زن‌کشی در ایران تبدیل شده است.
ضعف آموزش عمومی درباره حقوق زنان، نبود پناهگاه‌های امن، و مهم‌تر از همه، قوانین تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی، باعث شده ا برخوردهایی بسیار سطحی پیگیری شوند. ضروری است فعالان حقوق زنان، رسانه‌ها و نهادهای بین‌المللی با برجسته‌سازی وضعیت بحرانی استان‌هایی مانند آذربایجان غربی، برای تغییر قانون و ایجاد ساختارهای حمایتی واقعی از زنان، فشار جدی وارد کنند.
در بسیاری از موارد قتلهای ناموسی در ایران، آگهی‌های ترحیم زنانی که به‌دست پدر، برادر یا همسر خود به قتل رسیده‌اند، با تضادی تلخ و تکان‌دهنده منتشر می‌شوند: نام قاتل، در جایگاه «صاحب‌عزا» درج می‌شود؛ گویی نه جنایت‌کار، بلکه سوگوار است. این امر نه‌تنها بازتابی از انکار اجتماعی خشونت علیه زنان است، بلکه نشان‌دهنده‌ی عمق نهادینه‌شدن مردسالاری و بی‌عدالتی در ساختار فرهنگی و خانوادگی است. قاتل نه‌تنها از سوی جامعه طرد نمی‌شود، بلکه در مناسک مرگ نیز نقش مشروع می‌یابد؛ مرگی که خود به آن پایان داده است. این رسم ، سکوتی نمادین و سنگین را بر پیکر قربانی تحمیل می‌کند سکوتی که باید با فریاد عدالت شکسته شود.
# کمپین_توقف_قتلهای_ناموسی
# امنیت_برای_زنان
# زنان_حق_زندگی_دارند
# نه_به_خشونت_علیه_زنان
# بیانە_فخری
#پیرانشهر_آذربایجان_غربی
# نه_به_فرهنگ_زنستیز
اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین دنبال کنید
با اهدای کمک های مالی خود از طریق پی پال کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم
https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US
