قتل راحله سیاوشی، ورزشکار نهاوندی، به‌دست همسرش به‌دلیل مخالفت با فعالیت‌های ورزشی؛ «ناموس» دوباره بهانه‌ی جنایت شد
رضوان مقدم : روز پنج‌شنبه ۱۰ مهرماه ۱۴۰۴ (۲ اکتبر ۲۰۲۵)، راحله سیاوشی، ۲۶ ساله، از ورزشکاران رشته رزمی ووشو و از مربیان این رشته، در شهر نهاوند از توابع استان همدان، به‌دست همسر خود همایون سیاوشیبه انگیزه “ناموسی” با ضربات چاقو به‌شدت مجروح شد و پس از دو روز در بیمارستان جان خود را از دست داد. به‌گفته یک منبع آگاه، عامل قتل که پسرعموی قربانی نیز بوده، به‌دلیل مخالفت با حضور همسرش در اردوی ورزشی و ادامه فعالیت‌های حرفه‌ای او، مرتکب این جنایت شد و سپس اقدام به خودکشی کرد.
منبع مذکور همچنین افزود که برخی بستگان دو خانواده، برای پنهان‌سازی واقعیت و جلوگیری از پیگرد اجتماعی، در ابتدا علت مرگ را «سانحه رانندگی» اعلام کرده بودند. راحله سیاوشی، مادر یک نوزاد دوماهه، طی سال‌های اخیر در مسابقات کشوری ووشو چندین مقام قهرمانی از جمله مقام سوم در سال ۱۴۰۰ را کسب کرده بود. پیکر این زن ورزشکار جوان روز یکشنبه ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ در باغ‌بهشت نهاوند به خاک سپرده شد.
قتل راحله سیاوشی نمونه‌ای دردناک از پیوند میان خشونت‌های ناموسی، تبعیض‌های قانونی، و موانع ساختاری در مسیر رشد و حضور اجتماعی زنان در ایران است. زنان ورزشکار در ایران، به‌ویژه در شهرستان‌ها، همواره با فشارهای خانوادگی، اجتماعی و قانونی برای محدودسازی فعالیت‌های خود روبه‌رو هستند. فعالیت‌های ورزشی آنان نه‌تنها به چالش‌های مالی و امکاناتی محدود می‌شود، بلکه با دیوار نامرئی سنت‌ها و تفسیرهای مردسالارانه از «ناموس» روبه‌رو است دیوارهایی که گاه به مرگ می‌انجامند.
یکی از زمینه‌های تقویت‌کننده چنین فجایعی، وجود قوانین تبعیض‌آمیز در خصوص حق سفر و اشتغال زنان است.مطابق با قوانین فعلی جمهوری اسلامی، زنان متأهل برای خروج از کشور به اجازه‌ی کتبی همسر نیاز دارند (ماده ۱۸ قانون گذرنامه). همین ماده‌ی قانونی در سال‌های گذشته بارها مانع حضور ورزشکاران زن در رقابت‌های بین‌المللی شده است. این محدودیت نه‌تنها ناقض اصل برابری حقوق شهروندی است، بلکه به‌طور ضمنی حق کنترل و تملک مرد بر تصمیمات زن را به رسمیت می‌شناسد امری که در بستر فرهنگی سنتی، خشونت خانگی و ناموسی را مشروعیت می‌بخشد.
در مواردی همچون قتل راحله سیاوشی، این ذهنیت قانونی و فرهنگی دست به دست هم می‌دهند تا زن به‌عنوان «ملک مرد» تلقی شود. قتل راحله سیاوشی ؛ نشانه‌ای از سیستماتیک بودن خشونت علیه زنان در ایران است خشونتی که از قانون تا فرهنگ، از خانه تا نهادهای رسمی، به بازتولید آن یاری می‌رسانند. لغو قوانین محدودکننده‌ی حق سفر و اشتغال زنان، جرم‌انگاری خشونت ناموسی، و آموزش عمومی درباره‌ی برابری جنسیتی از جمله گام‌های ضروری برای جلوگیری از تکرار چنین فجایع انسانی است.
# امنیت_برای_زنان
# زنان_حق_زندگی_دارند
# نه_به_خشونت_علیه_زنان
# جمهوری_اسلامی_مسئول_قتل_زنان
# حق_سفر
#حق_ورزش
#راحله_سیاوشی
# نه_به_فرهنگ_زنستیز
اخبار کمپین توقف قتلهای ناموسی را در گروه تلگرام کمپین دنبال کنید
با اهدای کمک های مالی خود از طریق پی پال کمپین توقف قتلهای “ناموسی” را حمایت کنیم
https://paypal.me/stophonorkillings?country.x=US&locale.x=en_US
