خبری که تمامی ندارد؛ زن کشی و قتل ” ناموسی” در ایران
نویسنده: شراره مهبودی فعال حقوق بشر
در روز چهارشنبه ۱۵ تیر، خبر می‌رسد که یک زن در قم با شلیک گلوله توسط همسرش به قتل رسید. روز یکشنبه ۵ تیر یک زن اهل سردشت استان آذربایجان غربی به نام ژیلا زارعی توسط همسر سابقش با ضربات چاقو در شهر اربیل اقلیم کردستان به قتل رسید. روز دوشنبه ۶ تیر، دختر ۱۶ ساله توسط پدر خود به‌وسیله اسلحه شکاری به قتل رسید؛ این نوجوان آریانا لشکری، ۱۶ ساله ساکن شهر نورآباد از توابع شهرستان ممسنی در استان فارس بود.
مردی در شهرستان دره شهر استان ایلام پس از به قتل رساندن همسر، خواهر همسر و مجروح کردن مادر همسرش، اقدام به خودکشی کرد. در ۲۳ خرداد صغری مرداسی، ۳۸ ساله و مادر ۲ فرزند در روستای کایدان، از توابع بخش عقیلی شهرستان گتوند در استان خوزستان توسط برادرشوهرش به قتل رسید. بازهم خشونت خانگی و بازهم زن کشی. حافظه تاریخی زنان نه بخشیده و نه فراموش کرده کشته شدن دختران و زنان جوانی که همواره به دست پدران و همسرانشان قربانی حفظ آبرو و غیرت مردانه می‌شوند.
قتل‌هایی که پراکندگی جغرافیایشان نشان از آن دارد که بسیاری از زنان ایران، صرف‌نظر از قومیت یا فرهنگشان، درمعرض تهدید خشونت و قتل به دست وابستگان مرد خود قرار دارند.
قتلهای فجیعی چون رومینا اشرفی دختر ۱۴ ساله‌ای که پدرش «به خاطر حفظ آبرو» او را با داس در خواب به قتل رساند. یا ریحانه عامری که توسط پدرش با تبر تکه‌تکه شد. قتل فاطمه برحی توسط همسرش که پسرعمویش نیز بود.
در قرن ۲۱ زنان هنوز به‌عنوان کالایی در تملک پدر، برادر، همسر یا سایر اعضای ذکور خانواده هستند و آن‌ها به خودشان این حق را می‌دهند که زیر سایه قانون اساسی جمهوری اسلامی و با استمداد از عنوان‌هایی مثل غیرت و آبرو تا آنجا به‌پیش بتازند که حق حیات وزندگی را هم از زنان سلب کنند.
ما طبق آمار شاهد این هستیم که نزدیک به ۲۰ درصد از همه قتل‌ها و۵۰ درصد از قتلهای خانوادگی، در رابطه با مسائل جنسی و ناموسی است. بی‌شک عواملی چون عدم قوانین بازدارنده و پیشگیرانه؛ دخالت مردم در زندگی شخصی افراد (ترس از حرف مردم و حفظ آبرو)؛ سنت، شرع و فرهنگ حاکم بر جامعه و قوانین مردسالارانه ازجمله عوامل متعددی هستند که موجب قتلهای ناموسی می‌شوند.
در همین شرایط ازیک‌طرف ما شاهد آن هستیم یک عده مدام در رسانه‌های داخلی و جامعه آماری دنبال اثبات این قضیه هستند که قتلهای ناموسی در جامعه وجود ندارد. و به دنبال انکار تبعیض و خشونت‌های خانگی علیه زنان ایران هستند.
اما به‌راستی از داسی که سر دختری را از تنش جدا می‌کند، از چاقویی که بدن یک زن را تکه‌تکه می‌کند؛ از تبری که تن یک زن رو می‌شکافد یا آتشی که تمام جسم روح یک زن را می‌سوزاند چه چیزی می‌تواند واقعی‌تر باشد. آریانا لشکری؛ رومینا اشرفی، فاطمه برحی، ریحانه عامری، ژیلا زارعی ….
از طرفی دیگر افرادی چون کبری خزعلی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در حساب توییتری خود می‌نویسد: خون رومینا اشرفی‌ها بر گردن مسئولانی است که با آموزش‌های نامناسب(۲۰۳۰) و رها کردن فضای مجازی باعث شده‌اند نوجوانان به بلوغ جنسی زودرس برسند! و اگر جوان بخواهد از راه درست ازدواج کند به او برچسب کودک همسری می‌زنند، و جامعه را علیه آن می‌کنند تا جایی که پدر قاتل فرزند خود می‌شود!
درحالی‌که ما فعالان حقوق زنان و حقوق بشر اعتقادداریم دولت جمهوری اسلامی ایران باید بر اساس هدف پنجم از اهداف سند۲۰۳۰ یونسکو دستیابی به‌تساوی جنسیتی، پایان دادن به همه اشکال تبعیض علیه زنان و دختران و ریشه‌کنی خشونت علیه زنان و دختران را در دستور کار خودش قرار داده و نسبت به اجرای مواد۳ و ۲۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر که حق حیات را برای همه و برخورداری از امنیت اجتماعی را نیز حق شهروندان می‌شمارد، اقدامات لازم را به عمل آورد
ما فعالین حقوق زنان، و حقوق بشر اعتقادداریم تا زمانی که ایران جز کشورهاست که به کنوانسیون سازمان ملل برای رفع هرگونه تبعیض علیه زنان ملحق نشده است ما نمی‌توانیم آمار دقیقی از قتلهای ناموسی در ایران به دست بیاوریم؛ در ایران هم دادگاه خانواده؛ و حکومت و پلیس و دین، باهم در سرکوب زن دست‌به‌یکی می‌کنند و نتیجه‌اش می‌شود زن کشی
همچنین ما فعالین حقوق زنان قتلهای ناموسی، نادیده گرفتن حقوق زنان و عدم برابری جنسیتی در ایران را شدیداً محکوم کرده و اعتقادداریم با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده ۲: عدم تبعیض، ماده ۳: حق حیات و امنیت زندگی برای همه، ماده ۶: ارزش انسانی در همه‌جا ماده ۸: رعایت حقوق انسانی توسط قانون خواستار تغییر این قوانین مردسالارانه و دیدگاه ضد بشری علیه زنان در دولت جمهوری اسلامی ایران هستیم.
