خانه پدری امن نیست
قتل ناموسی در استان سیستان و بلوچستان
به گزارش فعالان سیاسی از استان سیستان و بلوچستان، «عایشه براهویی» که چندی پیش به دلیل خشونت خانگی و بدرفتاری همسرش با کمک خانواده از وی طلاق گرفته بود روز شنبه شانزدهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ توسط شوهر سابقش به نام پرویز بارانزهی به قتل رسیده است.
«دوستعلی جلیلیان» فرمانده انتظامی استان سیستان و بلوچستان در گفت و گو با خبرنگار فارس این حادثه ی ناگوار را تایید و از شناسایی و دستگیری فرد ضارب توسط ماموران کلانتری ۱۳ شهرستان زاهدان در مخفیگاهش خبر داده است.
هویت این زن بلوچ «عایشه براهویی» مادر سه فرزند و هویت شوهر سابقش «پرویز بارانزهی» عنوان شده است. منابع مطلع گفته اند: عایشه پس از جدایی از همسرش در خانه پدری خود زندگی می کرده است. روز شنبه ۱۶ اردیبهشت‌ماه «پرویز بارانزهی» شوهر سابق عایشه به آنجا می رود و با سلاح کلت کمری سه گلوله به سمت وی شلیک میکند. عایشه زخمی میشود و سعی می کند به سمت خیابان فرار کند اما قاتل او را تعقیب می کند و پس از متوقف کردن عایشه با چاقو شاهرگ گردنش را میزند و وی را به قتل می رساند.
درباره ریشه‌ها و عوامل تشدیدکننده خشونت علیه زنان در استان سیستان و بلوچستان، علاوه بر مشکلات اجتماعی و اقتصادی که رابطه ی مستقیم با خشونت علیه زنان دارد، دیدگاه‌های متنوعی وجود دارد. بسیاری از کارشناسان این مسائل را محصول شرایط فرهنگی می‌دانند و آن را مبتنی بر سنت ها و بافت جامعه‌ی قومی قبیله‌ای این استان ارزیابی می کنند. جوامعی که در آن مفاهیمی همچون تملک بر زنان، غیرت ورزی وناموس پرستی پشت نگاه مردسالارانه پنهان و نهادینه‌شده است. برخی از فعالان زنان و کودکان نیز بر راهکارهای حقوقی اصرار می‌ورزند و بر تعیین سن قانونی ازدواج و مقابله با کودک همسری، به‌عنوان یکی از عوامل اصلی بازدارنده خشونت تأکید دارند. متاسفانه راهکارهای قانونی برای زنان و کودکانی که به یمن سیاست های حکومتی جمهوری اسلامی شناسنامه ندارند و اکثرا ناچار هستند با خطبه ی عقد غیررسمی یا به اصطلاح «عقد بلوچی» ازدواج کنند و ازدواج شان در جایی ثبت نمی شود قابل استفاده نیست.
سیاست جدید فرزندآوری و پروپاگاندای حکومتی در راستای طرح جوانی در استان های مرزی و محروم نیز آمار کودک‌همسری را بیش از پیش رشد داده است. درعین‌حال، ایجاد خانه‌های امن برای زنان خشونت‌دیده نیز با توجه به باورهای سنتی جامعه امکان اجرایی شدن ندارد. زنان سیستان و بلوچستان از تنهاترین و بی دفاع ترین اقشار جامعه ایران هستند که سالهاست نه تنها در ادارات ثبت احوال بلکه در اذهان جامعه نیز به فراموشی سپرده شده اند. آنها چون در فقر و تنگناهای سخت اجتماعی و اقتصادی گرفتار هستند نمی توانند آن طور که باید صدای مظلومیت شان را از پشت درهای بسته،به گوش مدافعان حقوق بشر و فعالین حقوق زنان برسانند.
